Kennismaking met auriculotherapie (ooracupunctuur)
Auriculotherapie kan geheel zonder naalden toegepast worden, wat het uiterst geschikt maakt voor hoogsensitieve mensen, kinderen of mensen met naalden angst.
Er zijn aanwijzingen dat het stimuleren van punten op het oor (toen met cauterisatie techniek = verbranden) door de eeuwen en civilisaties heen een beproefde techniek was om vooral pijn mee te bestrijden.
Het conceptualiseren van de techniek begon in de jaren 1950 door de Franse natuurkundige en arts Dr. Paul Nogier. Aan de hand van talloze observaties op patiënten, kon hij een eerste kaart van het oor maken. Hij ontdekte dat de oorschelp een omgekeerde foetus voorstelde, waar alle zones van het lichaam vertegenwoordigd zijn.
Het werk van Nogier is vervolgens verder ontwikkeld en verrijkt door een andere stromingen. Het werk van Dr. David Alimi heeft de afgelopen decennia de relaties tussen lichaam, hersenen en het oor aangetoond: dankzij het gebruik van MRI technieken, kon de lokalisaties van de punten op het oor geverifieerd worden.
Auriculotherapie is officieel erkend door de World Health Organisation (WHO) sinds 1987.
Hoe werkt het?
Het oor is in feite een reflexzone van ons hele lichaam. De oorschelp kan gezien worden als het toetsenbord van onze lichaam- en hersencomputer: door specifieke punten in het oor te stimuleren die in werkelijkheid verbonden zijn met duidelijk gedefinieerde hersengebieden, organen of fysieke gebieden, kunnen deze gebieden en bepaalde neurofysiologische activiteiten beïnvloed worden.
De punten op het oor worden gestimuleerd met behulp van zeer dunne naalden (of korreltjes die de huid niet betreden).
De term ‘ooracupunctuur’ verwijst dus naar het stimuleren van precieze punten. Maar anders dan lichaamsacupunctuur, is auriculotherapie niet gebaseerd op de meridianen waarin Bloed en Qi (levensenergie) stroomt.
Hoe ziet een behandeling er uit?
Na het bespreken van de klacht(en), gaat de cliënt liggen. Met behulp van een puntenzoeker (elektrisch of manueel) worden de reactieve punten in het oor gezocht. Daaruit komt een selectie van enkele punten (meestal niet meer dan 8) die gestimuleerd worden: het punt wordt kort elektrisch gestimuleerd of er wordt een naaldje ingezet voor de duur van 20-30 minuten. Vervolgens kan een verblijfskorreltje geplakt worden die enkele dagen tot een week in kan blijven liggen. Deze korreltjes kunnen naar behoefte gemasseerd worden om het punt te activeren. In het geval dat het verblijfskorreltje eerder gaat irriteren of pijnlijk wordt, dient het door de cliënt eruit gehaald te worden (met behulp van een pincetje).
Alleen pijnlijke ledematen en uit balans organen of functies worden gedetecteerd doordat het corresponderende punt reactief is. Dit is diagnostisch erg handig en zorgt ervoor dat er geen risico op overstimulatie is.
Hoeveel consulten nodig zullen zijn is afhankelijk van het type klacht, en vooral van hoelang de klacht al speelt. Hoe chronischer de klacht, hoe meer consulten . Verbetering, of op zijn minst verandering, treedt over het algemeen al na 1 tot 3 keer op.
